تشخیص نوع پوست بینی

یکی از پرسش‌های بسیار متداول در مورد جراحی زیبایی بینی، تفاوت بین بینی‌های گوشتی و استخوانی است. یکی از عوامل اساسی برای تشخیص این دو نوع بینی، ضخامت پوست اطراف بینی است. بینی‌های گوشتی دارای اسکلت نسبتاً نازک و پوستی ضخیم هستند، در حالی که بینی‌های استخوانی دارای اسکلت محکم و پوستی نازک تر می‌باشند. اغلب فرض می‌شود که بینی‌های قوزدار به دسته‌ای از بینی‌های استخوانی تعلق دارند، اما در واقع هر دو نوع ممکن است دارای قوز باشند و در این صورت، پوست نوک بینی و کناره‌های آن تعیین‌کننده نوع بینی است.

باید دقت کنید که نوع پوست بینی و اطراف آن، در یک طیف قرار میگیرد؛ یک سر طیف بینی‌های پوست نازک و در انتهای دیگر طیف، پوست ضخیم و چرب را داریم. این طیف مرزبندی و طبقه بندی مشخصی ندارد.

ویژگی‌های کلی بینی‌های گوشتی و استخوانی

بینی‌های گوشتی نسبت به بینی‌های استخوانی دارای پوستی ضخیم‌تر هستند و نوک بینی آنها پهن و بعضا آویزان است. از نظر بافتی و غضروفی، بینی‌های گوشتی دارای بافت و غضروف نسبتاً ضعیف‌تری هستند و کمبود غضروف و استخوان یکی از ویژگی‌های بارز بینی‌های گوشتی است.

به عنوان مثال، بینی‌های استخوانی دارای پوستی نازک و منعطف هستند و به دلیل نازک بودن پوست بینی، جزئیات استخوانی به وضوح قابل مشاهده است. از طرف دیگر، بینی‌های استخوانی دارای بافت و غضروف قوی‌تری هستند.

راه‌های تشخیص بینی گوشتی و استخوانی

برای تشخیص نوع پوست بینی ۳ روش کلی وجود دارد:

1. به پوست نگاه کنید؛ اگر خط و خطوط و ناهممواری‌های غضروف بینی برای شما مشخص بود میتوان گفت پوست بینی نازک است اما اگر نتوانستید ناهمواری‌های غضروف بینی و حالت لبه‌های آن را ببینید پوست بینی ضخیم است.
2. روش دوم تشخیص نوع بینی، دقت به منافذ و میزان چرب بود پوست است. برای این کار از نزدیک به بینی نگاه کنید؛ اگر بینی کیفیت روغنی داشته باشد، میتوان گفت بینی از نوع گوشتی است و حتی اگر از نزدیکتر نگاه کنید ممکن است منافذ باز پوست را ببینید. می‌توانید نوک بینی را بین دو انگشت فشار داده و سپس مشاهده کنید که آیا مقداری چربی از پوست نوک بینی ترشح می‌شود یا خیر. این ترشح چربی به علت وجود غدد سباسه (چربی) فعال در بینی‌های گوشتی رخ می‌دهد.
3. روش سوم تشخیص، انجام تستی به نام tip recoil test  میباشد. در این روش بررسی میکنیم ببینیم نوک بینی یه سمت لب‌ها هم میشود یا خیر. اگر به راحتی به پایین خم میشود یعنی زیر آن غضروف نیست و گوشتی است اما اگر نوک بینی به راحتی به پایین خم نمیشود میتوان حدس زد که بینی استخوانی است.

تفاوت بینی‌های گوشتی و استخوانی

تصور می‌شود که در گذشته، عمل بینی گوشتی قابل برگشت بوده و تغییر شکل بعد از جراحی ممکن بوده است، اما با پیشرفت تکنولوژی و روش‌های جدید، این تصور دیگر صحت ندارد. امروزه، با استفاده از روش‌های به‌روز، اطمینان داده می‌شود که بینی پس از عمل جراحی تغییر نخواهد کرد. در این روش‌ها، هدف کوچک‌تر کردن نوک بینی و افزایش ظرافت آن است، به طوری که به غضروف‌های آسیب‌پذیر آن صدمه‌ای وارد نشود.

برای نازک‌تر کردن و شکل دهی به سر بینی، ممکن است بخشی از چربی زیر پوست بینی برداشته شود. اگر این کار با دقت انجام نشود، ممکن است منجر به بدفرمی در ناحیه سر بینی شود.

در این روش، تنها در مواردی که غضروف، فرم و قوس بینی را نازیبا کرده باشد، از کاهش غضروف استفاده می‌شود، و گاهی اوقات جراح ممکن است از غضروف گوش برای تقویت غضروف بینی استفاده کند و به بینی پیوند بزند.